5e etappe Porto Santo -Gran Canaria

Op Porto Santo een paar dagen geluierd en een beetje in zee gezwommen. Op de steiger kennis gemaakt met diverse andere oceaanzwervers, onder andere met onze duitse buren Stefan en Angelika, die met een zelfgebouwd misbaksel genaamd de “Spokenkieker” (?) al een jaar of 8 heen en weer varen tussen Madeira, de Azoren en de Kanaries. Het is een stel overjarige hippies en alles gaat erg low-budget. Op 10 oktober varen we verder naar Madeira, het is maar een stukje van 35 mijl en aan het eind van de middag leggen we aan in de nieuwe marina genaamd “Quinta do Lorde” aan de oostkant van het eiland. De marina is onderdeel van een luxe resort met allerlei voorzieningen. Het is allemaal erg duur en er zijn weinig mensen. We betalen 40 euro per nacht en vertrekken daarom de volgende dag maar weer naar Funchal de hoofdstad van Madeira. Iedereen had ons gewaarschuwd dat Funchal erg vol zou zijn, maar als we ons voor de haven melden voor een ligplaats kunnen we gelijk naar binnen en krijgen een mooie plek aan de kade toegewezen. We meren af op mediterrane wijze, dat wil zeggen met de kont naar de steiger en het voorschip aan een mooring.We hebben veel bekijks want over de hooggelegen kade is het een grote parade van slecht geklede dagjesmensen en ander toeristenvolk. We verkennen Funchal en bekijken de beroemde botanische tuinen en de stijlvolle gebouwen en avenida’s van de stad. We drinken koffie op het gezellige terras van het Ritz hotel. Via de VVV komen we er achter dat er mooie wandelroutes over het eiland zijn uitgezet, vaak langs de “levada’s”, dat zijn oude smalle waterlopen vanaf de vochtige bergen naar de droge kustgebieden. Op  13 oktober nemen we samen met een Fins stel een taxi naar Ribeira Frio een berg op een hoogte van 1000 meter en lopen over een prachtig pad naar Portela, een wandeling van zo’n 13 kilometer met onderweg mooie vergezichten over de oceaan. In Portela drinken we een drankje en treffen de Finnen aan die voor ons uit gelopen zijn. We delen weer een taxi terug naar Funchal. Een paar dagen later maken we nog een wandeltocht, nu nemen we de kabelbaan vanuit Funchal naar Monte op zo’n  600 meter boven de zee en lopen vandaar via een steil en lastig pad weer naar beneden. Het laatste stuk dalen we via eindeloze trappen door de buitenwijken van Funchal naar de haven. De volgende dagen enige spierpijn in de kuiten. We genieten erg van ons luizeleven en na het eten gaan we vaak naar het terras van het Ritz hotel voor een nightcap. Er speelt daar iedere avond een goed bandje met een swingende zangeres. Ze spelen het klassieke reportoire met nummers als “Volare”, “Mary Lou”, “Yesterday” en “When the Saints” We drinken een glaasje “Madeira” en knabbelen aan een “Honeycake”. Een enkel enthousiast paar waagt zo nu een dansje en de sfeer is goed. Op 17 oktober is het weer tijd om te gaan en met weinig wind vertrekken we om 09.00 uur uit Funchal richting het kleine Kanarie eiland La Palma. De afstand is 250 mijl en die wordt geheel op de motor afgelegd. De wind die er is, is te zwak en/of soms tegen. Op 19 oktober komen om 19.30 uur nog net met daglicht aan in Santa Cruz de la Palma. La Palma is het op een na (Hierro) kleinste Kanarie eiland en is relatief erg groen. Het hoogste punt ligt op 2450 meter en hier hebben verschillende landen telescopen gebouwd ter bestudering van het heelal. Het uitzicht naar het heelal is hier uitzonderlijk helder vanwege het nagenoeg ontbreken van (licht)vervuiling van de atmosfeer. Met een huurauto beklimmen we de Pico de la Cruz en op de top kijken we over de rand in de enorme vulkaankrater, indrukwekkend ! We bewonderen de telescopen en rollen weer naar beneden. We maken een rondrit over het noordelijk deel van het eiland en ik krijg dikke armen van de honderden haarspeldbochten. De volgende ochtend zijn we vroeg op pad naar een strandje waar we gaan snorkelen. We hebben allebei zwemvliezen en een duikbril met snorkel en steken onze kop onder water. Zo drijven we langs de rotsen en zien fantastisch gekleurde vissen en planten. De vissen zijn totaal niet bang van ons en wij ook niet van hen. We kunnen niet te lang blijven want om 12.00 uur moet de huurauto weer worden ingeleverd, en we willen nog langs de Lidl voor wat goedkope boodschappen. Op 23 oktober vertrekken we om 20.00 uur ’s avonds naar La Gomera. Het is wederom nagenoeg windstil en met een halve maan varen we over rimpelloos water zo nu en dan vergezeld van wat nieuwsgierige dolfijnen. Het is maar 50 mijl en we arriveren de volgende morgen om 09.00 uur in de haven van San Sebastian de la Gomera.  De marina is een beetje rommelig met veel zogenaamde “live-aboards” maar het is niet ongezellig en het ligt vlakbij het centrum van de stad met leuke restaurantjes en terrasjes met wifi. Ook hier huren we weer een auto en rijden het eiland rond, zoals op alle Kanaries is ook hier het noordwesten weer groen en vochtig en het zuidoosten kaal en droog. Onderweg drinken we koffie bij een prachtige golfclub (greenfee 100 Euro) met uitzicht over de oceaan. In de loop van de middag stoppen we in een afgelegen dorpje genaamd Valle Hermoso en drinken daar een glaasje op een terras. In de dagen daarna maken we twee keer een prachtige wandeling. We nemen daarvoor de bus en laten ons op een meestal hoog punt afzetten om dan door de bossen naar zeenivo weer af te dalen. Op andere dagen gaan we snorkelen en soms doen we helemaal niks behalve lezen en luieren. Tijdens ons verblijf op La Gomera waait het iedere dag nogal hard, soms zelfs zo hard dat we niet buiten kunnen zitten. Een van de redenen kan zijn dat de haven vlak achter een fikse berg ligt en dat er periodiek gigantische valwinden van die berg af lazeren. De hele boot zit onder een fijn soort zwart vulkanisch stof dat door de wind wordt aangevoerd. Op zaterdag 2 november lijkt de wind wat te bedaren en besluiten we te vertrekken richting Tenerife. Als we uitvaren is er bijna geen wind en blijft de motor bij, maar na een halve mijl begint het ineens te waaien. In een mum van tijd staan er fikse witte koppen en waait het windkracht 7. Ik heb teveel zeil opstaan  en de autohelm kan het niet meer aan. Ik rol de fok voor een deel op en ga met de hand sturen, we lopen meer dan 8 knopen door het water. Elisabeth is “not amused”. Na een paar uur komen we onder de hoge wal van Tenerife en worden wind en zeegang wat minder. Ik zet toch maar een rif in het grootzeil want we moeten nog rond de zuidkaap van het eiland en daar waait het altijd zeggen ze. Als we daar aankomen is de wind echter verdwenen, maar staat er nog wel een  irritante deining die van alle kanten lijkt te komen. Met de motor nagenoeg vol vooruit loopt de snelheid soms terug naar 1,5 knoop. Na deze afwisselende tocht komen we om 17.00 uur aan in de San Miguel marina aan de zuidoost kant van Tenerife. We krijgen de laatste vrije box van de haven en als we vast liggen genieten we terdege van ons aankomstbiertje. De volgende dag blijkt dat haven naast een golfbaan is gelegen en we besluiten derhalve om een balletje te gaan slaan. Elisabeth heeft veel talent en slaat zelfs een par op de laatste hole. We maken reservering voor een huurauto maar als we die willen ophalen blijkt hij niet beschikbaar te zijn. De juffrouw verexcuseert zich maar heeft geen auto. Ook bij andere verhuurders is op korte termijn niets te regelen. Jammer, we hadden naar de “Teide” gewild, de dominante hoge vulkaan op het midden van het eiland. Met een hoogte van ruim 3700 meter is dit de hoogste berg van Spanje met eeuwige sneeuw op de top. Je kunt met de auto bijna naar de top,  het laatste stuk gaat er een kabelbaan. Dus niet voor ons !  Aan de hand van de weersvoorspelling besluiten we dat donderdag  7 november een goede dag is voor de oversteek naar Gran Canaria. De trip naar Puerto Mogan is bijna 50 mijl en we vertrekken daarom om 07.00 uur, vooralsnog met niet veel wind. Maar zoals met de vorige oversteek gebeurt ook die dag, als je eenmaal los bent van het eiland begint het te waaien, je komt in een soort wind versnelling terecht die tussen de hoge eilanden ontstaat. We zijn nu goed voorbereid en met een rif in het grootzeil en een deels opgerolde genua is het goed te doen. We moeten wel goed hoogte houden om Mogan te kunnen aanlopen. Ik stuur weer met de hand en verander langzaam in een zoutpilaar vanwege het overkomende buiswater. Bij de oostkaap van het eiland waait het weer kracht 7/8 maar met een knik in de schoot is het nog net te doen. Dichterbij het eiland valt de wind weer weg en gaat de motor nog even bij. Om 17.00 uur vastgemaakt in de gezellige haven van Mogan aan de zuidwest kust van Gran Canaria. Elisabeth krijgt weer wat kleur en ook de eetlust is snel weer terug. We hebben gereserveerd en dat is maar goed ook want de haven is nagenoeg vol en er liggen verschillende scheepjes voor anker te wachten op een plekje. Wij mogen voorlopig tot de 10^enovember blijven, maar eigenlijk wil ik hier blijven tot de 28^e om dan van hieruit de oceaanoversteek te beginnen. Maar daarover de volgende keer weer meer. Elisabeth vliegt helaas op de 20^e november via Amsterdam terug naar de States en de nieuwe bemanningsleden Andrew en Wim komen aan op in Las Palmas op 27 november.

Tot zover, 

Groeten Piet en Elisabeth ( blog: gonesailingbacksoon.tumblr.com )

Ribeiro Frio naar Portela

Monte naar Funchal

Telescoop op La Palma

Krater La Palma

Zonsondergang La Gomera

Golfclub La Gomera

Kapitein neemt de voorraad op

4e etappe Lissabon-Porto Santo

Op vrijdag 6 september Elisabeth op gehaald van het vliegveld in Lissabon. Emotioneel weerzien na 6 maanden.( Ik was in het voorjaar nog bij haar op bezoek in LA). Van het vliegveld met de metro terug richting marina en het laatste stuk gelopen. Gezeuld met “de Olympian” de veel te zware roltas die Elisabeth altijd meeneemt als ze de oceaan oversteekt. ’s Avonds aan boord gegeten en bijgepraat. De volgende dag gezellig gepassagierd in Lissabon en op een terrasje geluncht. Op 8 september om 8 uur vertrokken richting Sesimbra, eerst de Taag uitgevaren en daarna met een mooie bries zuidwaarts. Bij Sesimbra voor anker en aan boord gegeten. Tijdens het ankeren waait Elisabeth’s favoriete pet overboord. Ze trekt snel haar badpak aan en springt heldhaftig overboord. Het is echter tevergeefs de pet is al gezonken, helaas ! Tussen 17.00 en 18.00 uur hebben we meestal “happy hour”, het gaat er altijd fanatiek aan toe maar er wordt veel gelachen en we houden per dag de scores bij.Op maandag 9 september doorgevaren naar Sines alwaar afgmeerd in een kleine marina. Op dinsdag een dagje blijven liggen en boodschappen en klusjes gedaan. Op woensdag al om 6 uurvertrokken richting Cabo Sao Vicente Het is dan nog donker en als we uitvaren is er potdichte mist. Met de radar bij is het echter goed te doen en varen we tussen de voor anker liggende schepen de zee op. Pas rond de middag trekt de mist op en komt er ook wat wind. Met een flinke bries ronden we Sao Vicente en om 19.00 laten we het anker vallen in de baai van Baleira net om de hoek voorbij Sagres aan het begin van de Algarve. We consumeren en hapje en een drankje en gaan met vertrouwen te kooi want het is rustig weer en we liggen onder de hoge wal. Schijn bedriegt echter want de volgende ochtend word ik al om 06.00 uur wakker vanwege een opkomende deining en bedreigende lagerwal geluiden. De wind is gedraaid en ineens liggen we wat erg dichtbij de hoge rotskust. Ik houd de zaak in de gaten en om 08.30 uur gaan we anker op en zeilen tegen de wind in richting Lagos. Het is niet ver maar de wind wakkert aan tot 6 Beaufort en we moeten behoorlijk ons best doen om tegen de hoger wordende deining ons doel te bereiken. Om 14.00 naderen we de haveningang en bergen we de zeilen. De ingang ligt aan lager wal dus moeten we voor de wind invaren. Elisabeth wil dat ik het roer overneem maar ik zeg haar dat ze dat ook kan en met een lage snelheid varen we op de motor richting de pieren. Dan gebeurt er iets onverwachts, net voordat we invaren wordt de Suluk ineens ingehaald en van achteren opgenomen door een geweldige golf die het schip compleet op zijn kant gooit !k neem gauw het roer over en breng het schip weer op koers en met meer snelheid varen we even later tussen de pieren naar binnen. Later hoor ik van de havenmeester dat er vlak voor de haveningang een steeds ondieper wordende drempel is ontstaan die vooral bij laag water en een aanlandige wind een soort vloedgolf doet ontstaan. Een en ander staat allemaal niet op de zeekaart en ook in de almanak staat er niets over te lezen. In dit soort gevallen dus met redelijk grote snelheid invaren ! Lagos is een grote en gezellige haven (Engels management) en ’s avonds eten we in restaurantje op de wal. Op 13 september varen we door naar Portimao, niet ver maar nog steeds tegen wind. Ik heb reeds contact gehad met vriend Benno die in Ferragudo een vakantiehuis heeft, en die daar tot 17 september vakantie houdt. Ferragudo ligt aan de overkant van de haven van Portimao. Met een taxibootje komt Benno naar de  overkant en helpt ons met het afmeren in de marina. We laten de boot achter en het taxibootje zet ons drieen af op het strand van Ferragudo en we lopen naar het huis van Benno waar Wilma ons ontvangt met heerlijke zelfgemaakte sangria. We zwemmen in het bij het resort behorende zwembad en na het zwemmen geeft Benno ons een rondleing door het dorpje. Van een lokale visserman koop ik een soort kreeftenfuik, zo’n ding waar ze wel in kunnen maar er niet meer uit. Die avond eten we aan het strand bij een ondergaande zon een heerlijke zeebaars. Aan het eind van de avond brengt de taxiboot ons weer terug naar de Suluk. De volgende dag zouden Benno en ik gaan golfen maar vanwege regenachtig weer gaat dat niet door en we brengen de middag door met kaartspelen en het kijken naar de Dutch Open waar Joost Luiten het goed doet. ’s Avonds nog een keer op het strand gegeten en afscheid genomen van Benno en Wilma. Op 15 september gevaren naar Albufeira en daar een zeilmaker aan boord ontboden voor de nodige vernieuwingen. Hij maakt offerte en na enige onderhandeling ga ik akkoord met de levering van een nieuwe sprayhood, een nieuwe huik, nieuwe spatzeilen en een setje hoezen voor de bb-motor, de stuurstand en de life-raft. We hebben tickets voor een mini-break naar Nederland voor een dag of 13, en op 18 september vliegen we van Faro naar Eindhoven met Ryanair.  In Nederland doen we nuttige dingen zoals een bezoek aan de oogarts (alles onder controle), familie bezoek (gezellig) en gaan we 2 dagen wandelen op de Veluwe met een leuke overnachting in hotel de Zwarte Boer bij Leuvenum. Zie hiervoor vooral ook Elisabeth’s blog voor foto’s en opmerkingen. Ook vieren we Elisabeth’s 29^e verjaardag op 19 september met tante Joos en oom Rollie. Op 30 september weer terug naar de Suluk in Albufeira, alwaar de zeilmaker de zeildoeken reeds aan boord heeft geinstalleerd. Ik ben niet helemaal tevreden over de kwaliteit maar kan weinig reclameren omdat we al op 4 october vertrekken richting Porto Santo. We verlaten de haven van Albufeira om 09.00 uur en de wind waait heel licht uit het zuidwesten. Onze koers is 240, dus dat is tegenwind, met de motor bij doen we 4,5 mijl over de grond. Sinds Peniche (1 september) loopt de motor zonder problemen en hopelijk blijft dat nog even zo. In de middag ruimt de wind naar het noordwesten en kan de motor uit. Om 20.00 uur ga ik te kooi en krijgt Elisabeth voor het eerst alleen de wacht. Het is dan al nagenoeg donker en ze is behoorlijk nerveus. We hebben alle mogelijke calamiteiten doorgenomen en ik vertel haar nadrukkelijk mij te wekken als ze iets niet vertrouwd. In haar eentje passeert ze de west-oost “shipping lane” van Sao Vicente naar Gibraltar. Ik heb haar verteld over de positie van de boord- en de toplichten en over de mogelijkheid om daar de positie en de koers van de schepen mee te kunnen vast stellen. Om 24.00 uur komt ik op wacht en alles is goed gegaan ! We geven elkaar een high five en ik ben trots op haar. Zo gaat het eigenlijk 4 dagen en nachten lang en op 8 october gaan we om 05.00 uur voor anker op de rede van Porto Santo, een klein eiland op zo’n 40 mijl van Madeira. We hebben de 480 mijl afgelegd in minder dan 4 dagen. We nemen een oorlam en gaan om 06.00 uur nog even liggen terwijl de boot behoorlijk ligt te rollen op de oceaandeining die de baai inloopt. Om 11.00 uur de volgende ochtend maken we vast in de marina van Porto Santo. We lopen nogal onvast naar het kantoor van de Immigration om in te klaren en schrijven ons vervolgens in bij de het havenkantoor. Daarna volgt een heerlijke en welverdiende douche.

Tot zover deze keer.

Groeten Piet en Elisabeth (blog:gonesailingbacksoon.tumblr.com)

De Taag

Cabo Sao Vicentes

Chief Mate Elisabeth

Chief Mate slaapt

 

3e etappe La Coruna-Lissabon

Op 16 augustus van La Coruna naar Finisterre.

De motor loopt de eerste uren goed, maar daarna is het weer het oude liedje, elke 10 minuten ontluchten. Gelukkig komt er in de middag wat wind en kan ik weer zeilen. Rond kaap Finisterre waait het stevig en ik maak mooie foto's. Onder vol zeil kruis ik de baai in richting ankerplaats. Als ik de kleine fok wil strijken schop ik tegen een van de luchthappers op het voordek, die draait een slag in de rondte, komt los en gaat overboord. Zonde ! Heb gelukkig een afsluitdeksel om het gat mee te dichten. Ook op de ankerplaats waait het hard, maar mijn 45-ponds CQR anker geeft geen krimp en ik lig de hele nacht als een huis. Op 17 augustus vaar ik naar Muros in een van de mooiste Ria's van deze kust. De motor loopt deze dag zonder problemen (! ?) Ge-ankerd en met de bijboot de wal op,

alwaar gedouched bij de Jachtclub en boodschappen gedaan bij de "Gadis" (supermarkt).

De volgende dag van Muros naar Vigo. Bijna vanaf het vertrek weer "lucht"problemen ! Ik begin er een beetje aan te wennen en accepteer het ontluchten als een onderdeel van het varen, net zoiets als het

regelmatig bijstellen van de zeilen of het aanpassen van de koers. De laatste uren weer lekker kunnen zeilen. Om 18.30 uur vastgemaakt bij Royal Clube Nautico de Vigo, vlakbij het mooie centrum van de stad. De volgende morgen meld ik mij bij de havenmeester voor de registratie en vraag naar een goede  Yanmar monteur, die wordt gebeld en om 12 uur komt Iwan aan boord. Hij spreekt natuurlijk alleen maar Spaans en met enige moeite leg ik hem uit wat er aan de hand is. Ik vraag hem de brandstof-opvoer-pomp te demonteren en indien nodig te vervangen. Later adviseert  hij inderdaad om de pomp te vervangen en meldt dat die uit Nederland moet komen en dat dat minstens twee dagen gaat duren. Ik ga gelijk akkoord en stel me in op een paar rustige dagen in Vigo. Ik besluit even bij een Opticien binnen te lopen om mijn oogdruk te laten meten. Tot mijn schrik blijkt deze weer te hoog te zijn,

24 in plaats van onder de 20 ! De opticien adviseert om zo spoedig mogelijk naar een oogarts te gaan en kan voor mij een afspraak regelen. Dus zit ik de volgende morgen bij een zeer vriendelijke vrouwelijke oogarts die inmiddels 28 meet ! Ik baal behoorlijk en zie mijn zeilavontuur al een beetje in het water vallen. De te hoge druk is nota bene in mijn ge-opereerde linkeroog waar eind mei een buisje in is geplaatst door dr. Lemij en waarin ik niet meer hoefde te druppelen. In het rechteroog is de druk goed. De vrouw raadt mij aan om weer in beide ogen te druppelen en zegt mij over twee dagen terug te komen. Na 2 dagen is de druk alweer gedaald naar 12. Ik ben natuurlijk erg opgelucht en blij en denk dat ik nu in ieder geval weer door kan gaan met mijn reis. Inmiddels kennis gemaakt met Henrique, een erg aardige Spanjaard die een functie heeft bij de havendienst van Vigo. Hij heeft een eigen motorvlet en houdt toezicht op het havenverkeer. Hij is erg spraakzaam en spreekt vloeiend Engels. Hij vertelt dat hij tot zijn veertigste als kapitein op een visserschip voer in Zuid Amerika.

Op verlof ontmoette hij zijn huidige vrouw en kon hij de baan in de haven van Vigo krijgen. Tot voor een paar jaar had hij zelf ook een zeilboot, waarmee hij naar Gibraltar voer. Hij is gelijk verliefd op de Suluk

En komt al gauw aanzetten met een mooie "Harken" winch-handel die hij me cado doet. De dagen daarop krijg ik nog veel meer cado's: diverse visgerei, allerlei touwwerk, boeken, een soort "halve winder" en een stapel Zuid Amerikaanse bankbiljetten. Hij zegt deze te hebben gevonden op een aan de ketting gelegde drugs smokkelboot, waarvan de bemanning in de gevangenis zit. Hij heeft geprobeerd de biljetten te wisselen bij een bank in Vigo, maar dat lukte niet. Ik kan het allemaal nauwelijks aannemen maar hij wil het zonder meer geven. Omdat ik gemerkt heb dat hij niet vies is van een drankje geef ik hem een paar flessen wijn als dank. In de haven zijn inmiddels ook aangekomen

de "Feeks" uit Almere met aan boord vader Ben en zoon Marcel. Ook de "Capibara" uit Denemarken

is binnengelopen. Met beide schepen de eerste kontakten gelegd in La Coruna.  Op de Capibara varen Henrik en zijn vriendin Sine, ik wordt bij hen uitgenodigd voor een borrel en een hapje. Erg gezellig allemaal, Henrik heeft zijn bedrijf in Aarhus verkocht en Sine schrijft voor een Deens watersport

tijdschrift. Beide schepen zijn op weg voor een  "rondje wereld", dus die kom ik nog wel weer tegen.

Na drie dagen wordt de nieuwe brandstofpomp gemonteerd en lijkt alles in orde te zijn. Ik heb inmiddels gemerkt dat de generator opnieuw niet goed functioneert, deze nog laten nazien in La Coruna ! Ik vraag Iwan of hij daar ook naar wil kijken, maar hij zegt dat daar een elektro techneut voor moet komen. Henrique kent wel iemand en die wordt dus gebeld. De man heet Gusto en is snel aan boord, hij demonteert de generator en neemt hem mee naar zijn werkplaats om te testen. Als hij wat weet zal hij Henrique informeren. Henrique nodigt me uit voor de lunch in het restaurant van de havendienst. Het eten is voortreffelijk en wordt besprenkeld met een goede Rioja. Na de lunch moet Henrique naar een afspraak. Ik vraag hem mij te bellen zodra hij wat hoort over de generator.

De hele middag hoor ik niks, maar om haf zes belt hij me met de mededeling dat de generator niet meer te repareren is en dat een nieuwe 350 euro kost inclusief montage. Ik heb weinig keus dus ga akkoord. Een uur later is Gusto weer aan boord en monteert de nieuwe generator. Alles lijkt wederom in orde. Ik heb inmiddels bijna een week in Vigo gelegen en besluit de volgende morgen te vertrekken naar Bayona. Het waait stevig en alleen op de genua vaar ik de Ria de Vigo uit naar Bayona. 

Daar om 15.00 uur vastgemaakt en een wandeling door het stadje gemaakt.

Op 25 augustus doorgevaren naar Viano do Castelo, de eerste Portugese haven. De hele dag goede zeilwind met op het laatste stuk zelfs een dikke windkracht zeven. Met enige moeite de zeilen binnen kunnen halen. In Viano zijn speedboat races aan de gang en de haven is voor een deel ontruimd. Ik moet buitenop een ander jacht vastmaken. De races zijn spectaculair, de snelste boten gaan 250 km per uur met 300 pk motoren.  De volgende dag door naar Porto opnieuw met goede wind. In Porto afgemeerd in een nieuwe Marina op de rivier de Douro, vlakbij de grote stalen boogbrug (Eiffel).

Hier een dagje blijven liggen, klussen en boodschappen (port) gedaan. Op 28 augustus door naar Aveiro, hier vaak met de koopvaardij geweest en vastgemaakt in een piepklein haventje vlakbij de kade waar wij met de Feederline schepen afmeerden.  De volgende dagen via Figuera da Foz en Nazare naar Peniche gevaren. Peniche ligt net voorbij Cabo Carvoero bij de Berlinga Eilanden. Op weg naar Peniche opnieuw luchtproblemen !!  Kan het bijna niet geloven en wordt er zo langzamerhand moedeloos van. In Peniche een dag blijven liggen en het hele brandstofsysteem van dagtank naar hoge drukpomp gedemonteerd en opnieuw gemonteerd. Hier en daar een koperen ring vervangen, maar verder niets fouts kunnen ontdekken. 's Avonds borrel gedronken bij Ben en Marcel van de Feeks. Op 2 september naar Cascais gevaren, geen wind ! 9 uur gemotord zonder problemen.

In Cascais geankerd in mooie baai. De volgende dag de Taag opgevaren naar Lissabon. Langs de Torre de Belem en het monument van Hendrik de Zeevaarder onder de rode hangbrug door naar de

Marina Parque de Nacoes. Dit is de Marina die is gebouwd als onderdeel van de wereldtentoonstelling van 1998. Toen de race IJmuiden-Lissabon gevaren die hier finishte.

Hier de boot voorbereid op de komst van dochter Elisabeth op 6 september 2013 .

Hierover de volgende keer meer.

Elisabeth heeft ook een blog met veel foto's genaamd gonesailingbacksoon.tumblr.com

Groeten Piet

PS.  Elisabeth en ik zijn van 18 tot 30 september 2013 in Nederland vanwege familiebezoek (Liz) en doktersbezoek (Piet)

Iwan in Vigo

Suluk in La Coruna

Torre de Belem

2e etappe Plymouth-La Coruna

Op maandag 5 augustus gooien we om 09.15 uur los in Plymouth. Het is regenachtig weer en op zee staat nog een flinke deining uit het ZW. De wind waait W-5 dus we kunnen nagenoeg onze koers naar Ushant van 205 graden aanhouden. We passeren Eddystone Rock en in de middag klaart het op en neemt de wind soms af tot onder een voor ons aanvaardbaar nivo. Dat komt overeen met 3 knopen over de grond, daaronder gaat de motor bij. Het lucht/brandstofprobleem lijkt te zijn opgelost. De motor loopt prima. We lopen vier uur op vier uur af, ik doe de 8-12, de 16-20 en de 00-04 wachten en Andrew de andere. Andrew is de eerste nacht een beetje zeeziek, maar dat gaat gelukkig snel over.

We komen in ons ritme en omdat het weer meewerkt is het een comfortabele reis. We hebben regelmatig dolfijnen om de boot en in de nacht zien we het lichten der zee. Om vijf uur in de middag drink ik een biertje (Andrew soms al om 4 uur !t) en om zeven uur wordt er iets gegeten. Op vrijdagochtend 9 augustus krijgen we land in zicht, de Estaca de Bares, de meest noordelijke kaap van Noord Spanje. Tot La Coruna is het dan nog 40 mijl varen. Er is weinig wind dus de motor moet bij. Om 12.30 uur begint het gelazer weer. De motor begint te hakkelen en stopt er mee !
We kijken elkaar aan en het enige wat er uit komt is KUT !!! Toch weer lucht in de brandstof !  Ik ga maar weer ontluchten en opnieuw starten. De laatste 30 mijl moet ik dat gemiddeld om de 15 minuten doen om de zaak aan de praat te houden. Dus met onze gemiddelde snelheid van 5 knopen zo'n 25 keer. Ik zit onder de dieselolie, maar om 19.00 uur maken we vast in La Coruna bij de Clube Nautico.
We zijn toe aan een biertje, een lekkere douche en iets te eten, welke behoeften in genoemde volgorde worden bevredigd. Andrew heeft van Ka gehoord dat een van zijn vrienden vrij onverwacht is overleden en dat die begin volgende week zal worden begraven. Op zaterdag blijkt er zowaar een goedkope rechtstreekse vlucht te gaan van La Coruna naar Amsterdam (Vueling ?) waar nog plaats vrij is. Dus besluit Andrew maar gelijk te boeken en de volgende morgen om 08.40 uur zit hij al in het vliegtuig naar Amsterdam. Vanaf dan ben ik weer solo-zeiler. Bij de havenmeester informeer ik naar de mogelijkheden voor mechanische assistentie voor de motor, dat kan pas vanaf maandagmorgen, dus in het weekend wat geklust en La Coruna bezocht. Ik ben hier in het verleden heel vaak geweest met de mv. Hoendiep en ook op mijn eerste Atlantische ronde was ik hier een paar dagen. La Corna is een aardige stad en zo'n beetje het centrum van Galicië. In juli en augustus zijn er in heel Spanje in veel steden feestweken waarin veel gedanst, gezongen en gedronken wordt. Gewerkt wordt er dan niet, de bedrijven gaan dicht en de mensen gaan de straat op. In kraampjes worden de lokale producten gepromoot en geconsumeerd en de zang en dans zijn uitingen van de culturele geschiedenis. In Coruna verbeelden ze de strijd van de Spanjaarden tegen de Moren (dus de Katholieken tegen de Arabieren). Een als Yasser Arafat verklede man werd belaagd door een groep woest uitziende Spaanse jongelingen.
Op maandag komt elektromonteur José aan boord en demonteert de generator en de TWC-regelaar voor een check-up. Het bleek op het laatst ook dat de motor (de generator) de accu's niet oplaadt.
Dit was niet eerder echt opgemerkt omdat de 2 zonnepanelen overdag voor het opladen zorgdragen.
De volgende meldt José dat de koolborstels van de generator vervangen dienen te worden en dat hij op woensdag de zaak kont remonteren. Dat komt dus in orde en op woensdagsmiddags komt een dieselmonteur om naar het luchtprobleem te kijken. Hij spreekt geen woord Engels en het kost me veel moeite om hem uit te leggen wat het probleem is. Ik suggereer dat de brandstofpomp moet worden gecontroleerd en wellicht vervangen. Het is inmiddels vijf uur in de middag en zie aan de monteur dat hij al naar zijn lange weekeinde verlangt, morgen is weer een feestdag en vrijdag wordt ook niet veel gedaan, en de pomp die zal moeten worden besteld en dat wordt dus op zijn vroegst dinsdag volgende week. Daar wil ik niet op wachten, dus vertrek ik de volgende ochtend om 09.00 uur, na te hebben getankt, met weinig wind richting Finisterre.
De volgende keer daarover meer !
Groeten Pieter

Suluk voor anker op de rede van Finisterre

1e etappe Gouda-Plymouth

Op zaterdag 21 juli al om 08.30 uur losgegooid van de sluis in de museumhaven.

Ik vond de borrel zelf erg geslaagd en geloof dat alle aanwezigen het ook naar hun zin hadden
Ik zag vooral lachende gezichten.
Zonder veel problemen naar Rotterdam gevaren en om 13.00 uur door de Erasmusbrug.
Bij Maassluis begonnen de eerste motorproblemen, lucht in de brandstofleiding, dus ontluchten
en verder modderen. Op het zeil de waterweg uit en na de laatste paddestoel met toestemming van
 Verkeerscentrale Maasmond bakboord uit richting Dover.
In de nacht voor Zeebrugge verrast door een nieuw aangelegde windfarm die niet op de zeekaart stond. Met de nodige inspanning het geheel ontweken en de volgende dag het verkeersscheidingstelsel overgestoken (haaks). Die avond in dichte mist langs Dover gezeild en
koers gezet naar Wight. In de nacht weinig wind en dus motor weer bijgezet.
Net voorbij de Royal Sovereign Lightfloat weer lucht in de brandstofleiding en dus
besloten om de Solent in te varen om te gaan repareren. Maken om 09.00 uur vast
in Hasler Marina in Gosport/Portsmouth en krijgen om 12.00 uur hulp van een jonge monteur
van een Yanmar dealer die een aantal filters en koperen ringen vervangt à reason van 132 English
Pounds. Die avond eten Andrew en ik gezellig in het Lightship Restaurant en de volgende dag vertrekken we vol goede moed richting Lymington. Met goede wind langs Cowes en Yarmouth gezeild en om 17.00 uur vastgemaakt in de Berthon Marina in Lymington. We drinken een biertje op een terras aan het water en eten lamsvlees met peultjes en aardappelen aan boord. Vertrekken de volgende dag richting Poole, we varen in mistig weer langs de Needles en we komen met mooi weer aan op de rede van Poole. Daar blijkt de motor niet te koelen, dus vastgemaakt aan een mooring en
gerepareerd. Waarschijnlijk lucht aangezogen tijdens de zeegang. Later aangelegd bij de Parkstone Yachtclub, alwaar lekker gegeten. De volgende middag om 13.00 uur vertrokken in westelijke richting, eerst langs Anvil Point en daarna voorbij Albans Head alwaar sterke stroming (springtij)
een wilde zee met "overfalls" veroorzaakt. Suluk trekt zich er weinig van aan, alleen de bemanning krijgt een paar klappen water in zijn nek. Vanwege het goede weer besluiten we om de nacht door te varen langs Portland Bill en Start Point. Aan het eind van de middag valt de wind weg en verzeilen we in dichte mist. De motor gaat weer bij en de uitkijk wordt verscherpt. Met een hakkelende motor komen we in de middag aan in de Queen Anne's Battery Marina in Plymouth. We nemen gelijk diesel
bij het invaren van de haven maar er gaat in eerste instantie maar 12 liter in de tank. Als ik de brandstoftank peil blijkt dat hij helemaal vacuum heeft gezogen ! Het blijkt dat de tankontluchting verstopt is, wat waarschijnlijk de oorzaak is van de motorproblemen. Die avond eten we in een leuke pub aan de haven in een gezellig havenkwartier van Plymouth genaamd "The Barbican". We bekijken de weersvoorspelling voor de Biscaye voor de volgende dagen en dat ziet er niet goed uit !
Zeker een week met verkeerde wind dus besluit Andrew voor een weekje terug naar Nederland te gaan. Ik blijf aan boord en doe verschillende klussen. Op dinsdag en woensdag maak ik een 2 daagse wandeling naar het landinwaarts gelegen Tavistock, onderweg neem ik een bed en breakfast in Yelverton aan de rand van de Dartmoor. De wandeling is prachtig en voert over een in onbruik geraakte spoorweg met vele oude viaducten en door mooie bossen. Op zaterdag  3 augustus is Andrew weer terug en de vooruitzichten voor de komende week zijn goed. We besluiten op maandag 5 augustus te vertrekken richting La Coruna in NW Spanje. Daarover de volgende keer meer.
(Foto's zijn wel gemaakt , maar invoeren in dit blog is nog niet gelukt, wellicht later.)

Suluk op wal in Dintelmond

Suluk in Queen Anne's Battery Marina / Plymouth

Suluk in La Coruna