In Martignano logeerde ik in "Mas Dei Chini",een zogenaamde "agriturismo", wat zo iets betekent als "slapen bij de boer", in dit geval een wijnboer. Ik werd er zeer gastvrij ontvangen door wijnmaker Andrea die mij een rondleiding gaf over het bedrijf en mij een fles van zijn topwijn aanbood. Dit aanbod werd door mij beleefd afgeslagen vanwege te zwaar en teveel voor mij alleen. Mocht natuurlijk wel uitgebreid proeven van de lekkernijen die hij produceerde. Moest op de foto voor de boerderij voor het gastenboek. In Levico Terme kwam ik onverhoopt terecht in een echt "wellness-resort", genaamd het
"Bella Vista Relax Hotel". Ik herinner mij nog het bedremmelde gezicht van de gesoigneerde bali-medewerkster toen ze mij zag binnenstrompelen met mijn rugzak en in mijn korte broek. Ik kon het ook niet helpen, ik had slechts gebruik gemaakt van een "Booking.com"-aanbieding voor 50 Euro per nacht, inclusief ontbijt. Afgemeten vertelde ze mij de tijden van het diner en het ontbijt en kreeg ik mijn kamersleutel. Op mijn kamer werd ik "verrast" door een prachtige badjas, een fantastische fohn, badslippers, allerhande zeepjes, shampoo's en body-lotions, het was niet te geloven. Ik kon zelfs worden gemasseerd en er waren ook een sauna en een zwembad ! Ik wist nauwelijks waar te beginnen, op mijn slippers en in mijn badjas ging ik als eerste naar het zwembad en ontspande mijn afgetrainde lichaam in het lauwwarme water, het was heerlijk. Ook het ontbijt de volgende dag was buitengewoon, dit zou ik vaker moeten doen. In Lamon moet ik na een lange dag erg zoeken voordat ik mijn B & B Val Maschi heb gevonden, na de nodige verkeerde paden kom ik pas om een uur of zes
aanzakken bij het prachtig in de bergen gelegen huis. De vrouw des huizes kan niet geloven dat ik te voet kom en bied gelijk water en bier te drinken aan. Ze spreekt geen woord over de grens en ik geen Italiaans, dus dat is lastig, maar met handen en voeten komen we een heel eind en krijg ik een prachtige kamer met uitzicht over het dal. Onderweg heb ik voor 1,50 Euro een tomaat, een ui, een blikje tonijn en een biertje gekocht en met een beetje mayo en wat zout heb ik een vorstelijk maal op mijn balkon, geluk hoeft niet duur te zijn ! In Lentiai heb ik mijn eerste "Airbnb" ervaring. Ik kon geen hotel of B & B vinden op internet dus probeerde ik de "Airbnb". Het was prima, ik had een heel huis voor mij alleen en heb niemand gezien. Ik werd binnengelaten door een vriendin van de eigenaar en kon mijn eigen gang gaan, er was wat te eten en te drinken en alles was netjes en schoon, dit had ik wellicht vaker kunnen doen. De laatste dag liep ik van Lentiai naar Valmareno, een van de mooiste wandelingen die ik deed. Ik ben dan aan de zuidkant van de Dolomieten en ga de laatste pas over naar het lager gelegen gebied richting Venetie. Ik ben al om 8 uur op pad en klim langzaam van 250 naar 950 meter hoogte naar de passo Praderadego, de laatste Dolomiet op mijn route. Er is helemaal niemand hier en in mijn eentje loop ik naar boven. Ik ben inmiddels zo getraind dat ik voor 700 meter klimmen mijn hand niet meer omdraai. Ook de afdaling naar Valmareno is geweldig en verlaten, wat een prachtig einde van mijn tocht. Ik ben zeer voldaan en heb in 8 weken ongeveer 1100 kilometer gelopen in 50 wandeldagen. Het heeft in alle opzichten gebracht wat ik ervan had verwacht. In Treviso heb ik een eenvoudig hotel net buiten het oude stadsdeel. Het is vandaar een half uur lopen naar het station, vanwaar een trein mij ook in een half uur naar Venetie brengt. Twee dagen geniet ik met prachtig weer van het unieke Venetie, ik bezoek de verschillende eilanden en ga naar de Biennale.
Ben voorlopig weer een tijdje in Gouda.
Pieter
Pievo Tesino
